O Pigmejach w gimnazjum

Aita ti mbi, mbi bala ala kwe, to w j. sango znaczy Kochani, witam was wszystkich !

– takimi słowami uczniów Publicznego Gimnazjum im. Jana Pawła II w Krościenku n. Dunajcem powitała s. Ewa Piekunko – misjonarka ze Zgromadzenia Służebnic Matki Dobrego Pasterza pracująca wśród Pigmejów w Republice Środkowoafrykańskiej.

 

Spotkanie zorganizowane przez ks. Leszka Michalika odbyło się co prawda w klasowej scenerii, ale z wykorzystaniem licznych pamiątek z Czarnego Lądu, takich jak barwne stroje, instrumenty muzyczne, ozdoby i maski. Nie zabrakło slajdów oraz oryginalnego poczęstunku prosto z Afryki, którym były specjalnie przyrządzone i podsuszone …owady. 




S. Ewa pracuje w szpitalu i parafii w Bagandou, gdzie prowadzi grupę dzieci i młodzieży „Aita kwe” tzn. „Bracia wszyscy”. Potrafi bardzo ciekawie opowiadać: Pigmeje to ludzie niewielkiego wzrostu (ok. 150cm.), nazywani często ludźmi lasu, dlatego że ich naturalnym środowiskiem życia jest las – dżungla afrykańska. W lesie zdobywają pożywienie tzn.: polują na zwierzęta, zbierają gąsienice, termity, różnego rodzaju liście, bulwy. Las afrykański jest też miejscem gdzie rodzice wysyłają samotnie młodego chłopca (ok. 12 lat) na kilka dni i nocy, żeby przeszedł szkołę życia i w ten sposób stał się dorosłym człowiekiem (to taki obrzęd inicjacji).




Gimnazjaliści na wielu slajdach obejrzeli najciekawsze fragmenty afrykańskich wspomnień s. Ewy, które tworzyły m. in. obrazy niesłychanie ubogich obozowisk Pigmejów, prawie pustych szałasów pokrytych palmowymi liśćmi, jak i ujęcia niezwykłych zdobień na twarzach kobiet składających się z dziwnych nacięć i różnych tatuaży. Niesamowita była też tamtejsza „oznaka piękności” polegająca na radykalnym spiłowywaniu zębów w tak zwany stożek. S. Ewa przyznała, że jednym z jej najbardziej wzruszających wspomnień był widok małych Pigmejów, którzy z wielką ochotą, niezręcznie trzymając kredkę w ręce, po raz pierwszy w życiu próbowali namalować swój własny rysunek.

 Krzysztof Koper

• 
• 
•